Palenie ogniska

Aby uzyskać jak najlepsze efekty w paleniu ogniska należy zwrócić uwagę na kilka istotnych rzeczy. Po pierwsze drewno używane do palenia powinno być suche. Najlepsze do tego celu są patyki zbierane wprost z ziemi. Grube kłody, liście, pruchno, trawy itd. nie dają ciepła, a wręcz przeciwnie, zabierają je. Najlepsze drewno na ognisko to dąb, buk, świerk, sosna i brzoza. Pierwsze dwa najdłużej się palą i dają dużo ciepła, a trzy pozostałe szybko i łatwo się rozpalają. Najlepszą rozpałką jest kora z brzozy. Nawet mokre płaty potrafią się palić lepiej niż papier. W celu ich zdjęcia trzeba znaleźć obaloną brzozę (nie należy kaleczyć żywej) i naciąć nożem do oporu korę w poziome paski po czym podważyć ostrzem i zedrzeć.

Kolejną ważną rzeczą jest właściwe położenie ogniska oraz odpowiednie wykopanie dołka. Krąg ognia powinien znajdować się zdala od drzew, zarośli i innych łatwopalnych rzeczy. W celu osłonięcia od podmuchów wiatru oraz ze względu na bezpieczeństwo wkopujemy ognisko poniżej trawy. Ścianki dołka powinny być pochylone pod kątem 45 stopni, a całość przypominać kształtem misę. Za głęboki wykop będzie ograniczał dostęp powietrza, co w efekcie utrudni palenie.

Należy również zwrócić uwagę na możliwość rozprzestrzeniania się ognia. Nie można zostawić ogniska bez opieki, bo czasem wystarczy kilka minut nieuwagi i kupa suchych gałęzi obok, żeby doszło do pożaru.

Na noc w dobrze zabezpieczonym i okopanym dodatkowo na około ognisku można zostawić kłodę dębową. Drewno powinno utrzymać do rana żar. Mimo wszystko warto starym harcerskim sposobem przez noc czuwać na zmianę przy ognisku żeby utrzymać ogień. Zwiększy to bezpieczeństwo w przypadku dzikiego obozowiska oraz rozwiąże sprawę porannego rozniecania ognia, co bywa bardzo nieprzyjemne zwłaszcza w czasie deszczu.